شما که خارج از ايرانيد دیگه چرا؟

[123ali]

… این مکبوک چیز سبک و خوبست. اما مکی که من بخواهم بخرم باید قدرتش بیشتر از این باشد.

اگر این مثلا هزار دلار بود، جان میداد برای کامپیوتر دم دستی. اما با این قیمت نه.

مشکل پولی دارید ؟شما که خارج از ايرانيد دیگه چرا ؟! ....شما که باید وعضتون چندین برابر بهتر از وضع کسانی که تو ايرانن بهتر باشه .!!

[Arzhang]

مشکل پولی دارید ؟شما که خارج از ايرانيد دیگه چرا ؟! ...

ایلیا جان. توضیحات مربوطه دست شما را می‌بوسد

[Ilia]

مشکل پولی دارید ؟شما که خارج از ايرانيد دیگه چرا ؟! ....شما که باید وعضتون چندین برابر بهتر از وضع کسانی که تو ايرانن بهتر باشه .!!

این جزو اوهام جوان‌های ایرانیست که فکر میکنند که کسانی که خارج هستند دیگر مشکل پول ندارند. مثالش در بین اقوام خود من هم هست. توضیح دادنش هم به آنها آسان نیست. چون مثلا آنچه به عنوان درآمد ما را در خارج میشنوند ضربدر نرخ دلار روز میکنند و عددش نجومی میشود. ولی نه از مخارج ما خبر دارند و نه از جزئیات آن.

مثلا اگر درآمد متوسط یک فامیل در کانادا ۶۰ هزار دلار باشد، حدود یکسوم آن یکضرب بعنوان مالیات کم میشود و از این مقدار حدود ۴۰ هزار دلار به آنها میرسد. بعد تقریبا هر چیزی که بخرید ۱۵٪ هم موقع خرید بایستی مالیات بدهید. یعنی در واقع ۶۰۰۰ دلار از این چهل هزار دلار هم میرود به حساب مالیات مستقیم بر کالا و میماند ۳۴ هزار دلار که چیزی حدود ۲۸۰۰ دلار در ماه برایشان میماند.

- حالا اگر این خانواده یک منزل بسیار متوسط هم برای خودشان خریده باشند، بایستی حداقل حدودا ۱۰۰۰ دلار در ماه برایش تا ۲۵، ۳۰ سال و بیشتر قسط بدهند. یعنی از آن ۲۸۰۰ دلار، ۱۰۰۰ دلارش درجا برای قسط منزل میرود. میماند ۱۸۰۰ دلار.

- این خانه خودش مالیات خانه و مدرسه دارد که حدودا سالی ۴۰۰۰ دلار خواهد بود. حالا این را رندش میکنیم که میشود ماهی ۳۰۰ دلار. میماند ۱۵۰۰ دلار.

- اگر ماشین خریده باشند، مثلا ماهی ۴۰۰ دلار قسطش است و ۲۰۰ دلار (حداقل خرج بنزین) و ۱۰۰ دلار نگهداری، میشود ۷۰۰ دلار در ماه هزینهٔ ماشین، از آن هزار دلار میماند ۸۰۰ دلار.

- ۱۰۰ دلار در ماه اقلا بایستی بیمهٔ آن خانه و ماشین را داد، ته کیسه میماند ۷۰۰ دلار.

- پول تلفن، گاز، برق، اینترنت و غیره، اقلا ۲۰۰ دلار در ماه هست. میماند ۵۰۰ دلار.

- با این ۵۰۰ دلار بایستی یک خانواده یک ماه غدا بخرد، بچه‌هایش را کلاس فوق برنامه ثبت نام بکند، برای دوران بازنشستگی پس‌انداز بکند، خرج دوا بکند، خرج سرگرمی بکند، لباس بخرد، مسافرت برود و غیره. و همان خرج غذایش تنها اقلا ۴۰۰ دلار در ماه هست.

و خیلی از مردم حقوقشان هم اینقدر نیست.

[123ali]

خیلی ممنون ایلیا ،خیلی اقايي ...همون ایران خودمون خوبه !!!

[نیما]

ایلیا عزیز چه سخت شد! فکر می‌کنم باید قید این ماشین را زد، حداقل پول باقیمانده ۲ برابر می‌شود. (البته فکر کنم اگر اینجا بخواهی خانه بخری باید ۳۰ سال هیچ چیز دیگری نخری )

[Mehdizadeh]

ایلیا جان ممنون میشم از مزایاش هم بگی
اینکه شما همه چیز رو قسطی میخری
اخرین مدل هر جنسی با قیمت مناسب در اختیارتونه
لازم نیست مثل ما پرایدی که پنج میلیون بوده رو بیست و یک میلیون بخری

فقط یه سوال : این قسط بندی سود و درصدی هم بهش میخوره ؟
مثلا اگر ماشینی بیست هزار دلاره ، قسطش هم همون بیست هزار دلاره؟

بی نهایت ممنون

[saeidk]

ممنون ایلیاجان ولی یک نکته مغفول ماند و آن هم امکان خرید قسطی است که در آمریکا هست و خیلی هم جذاب است و در کانادا را نمی‌دانم.

[pooriya.kh]

مسئله به این سادگی ها نیست! قدرت خرید و بسیاری از شاخص های دیگه اقتصاد باید در نظر گرفته بشه تا دو کشور رو از نظر اقتصادی مقایسه کرد.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Purchasing_power_parity

https://en.m.wikipedia.org/wiki/List_of ... _GDP_(PPP)

[AliGhz]

من البته تا الان برای زندگی خارج از ایران نبوده‌ام و از دوستان و نزدیکانی هم که خارج هستند در خصوص این جزئیات نپرسیده‌ام. اما چند چیز مهم را باید در نظر داشت تا بتوانیم تصویری متعادل‌تر از زندگی در ایران/خارج داشته باشیم. (این کلمهٔ «خارج» هم از آن چیزهاست!)

۱. در هر نقطه‌ای از دنیا و با هر سطحی از درآمد، بدون داشتن مدیریت مالی صحیح نمی‌توان موفق شد. مدیریت مالی به طور کلی یعنی این‌که بدانیم پول‌های ما چه مقدار و از چه منابعی به دست ما می‌رسند، و به چه مقدار و برای چه چیزهایی صرف می‌شوند. در این میانه، پرداخت سهم خود در همان ابتدا یا به عبارتی پس‌انداز بخشی از درآمد قبل از خرج کردن، اهمیت حیاتی دارد. حالا این پس‌انداز می‌تواند به شکل پول در حساب بانکی باشد یا پرداخت قسط خانه‌ای که مالکیت‌اش در اختیار شخص است و در طول زمان ارزش‌اش بالا می‌رود و به عبارتی در حکم دارایی است. که البته اینها ریزه‌کاری فراوان دارد و بسته به شرایط هر کشوری فرق می‌کند. مثلاً در ایران، خانه قطعاً دارایی است؛ ولی رابرت کیوساکی معتقد است که در آمریکا، خانه را نمی‌توان دارایی Asset محسوب کرد.

۲. بدترین، بدترین، بدترین تصمیم، خرید وسایل مصرفی به صورت اعتباری است. یعنی مثلا کسی تلویزیون بخرد و پولش را با سود، ماه به ماه پرداخت کند. این شکلی، او مجبور است ماه‌ها کار کند و قسط وسیله‌ای را بپردازد که خودش هزینه‌زا است و نه‌تنها دارایی نیست، که در حکم بدهی Liability است. اتفاقاً بازار کشورهای غربی دوست دارد افراد درگیر این قضیه شوند و تسهیلات فراوانی فراهم می‌کند تا افراد بر مبنای یک اعتبار واهی خریداری کنند. این‌که به آمریکا در افواه «عُمری کار» می‌گویند، یک علتش همین است که طرف وسایل مصرفی و پر زرق و برق و بیهوده را خریده در حالی که پولش را در حساب نداشته، و حالا باید عمری کار کند و قسط اینها را بدهد. و چون در همین حین باز هم از اعتبارش خرید خواهد کرد، این روند بی‌پایان ادامه خواهد داشت. البته و صدالبته من مزایای خرید اعتباری را نفی نمی‌کنم و پایش برسد خودم هم شاید استفاده کنم، ولی خیلی آدم باید حواسش باشد که در باتلاق این فرو نیفتد.

۳. یک چیز هم کیفیت زندگی است. در ایران پول خرج می‌شود ولی لذت بردن از زندگی دشوار به دست می‌آید. مثلاً همین که کلی پول بدهی و یک مک بخری که گارانتی درست و درمان هم ندارد. در خارج، حداقل با اطمینان بیشتری می‌توان پول را خرج کرد یا با رغبت می‌شود مالیات داد، چون اثراتش در کیفیت زندگی مشهود است.

۴. جای بی‌مسئله وجود ندارد. هم غرب مسئله دارد هم ایران. منتها نوع مسائل با هم فرق می‌کنند.

[Ilia]

ایلیا عزیز چه سخت شد! فکر می‌کنم باید قید این ماشین را زد، حداقل پول باقیمانده ۲ برابر می‌شود…

بله. برای همین هم هست که برای شخصی با شرایط بالا معمولا خرید ماشین دست دوم که بسیار ارزانتر (اما با دردسرتر) است، معقول‌تر است.

ایلیا جان ممنون میشم از مزایاش هم بگی
اینکه شما همه چیز رو قسطی میخری
اخرین مدل هر جنسی با قیمت مناسب در اختیارتونه
لازم نیست مثل ما پرایدی که پنج میلیون بوده رو بیست و یک میلیون بخری

فقط یه سوال : این قسط بندی سود و درصدی هم بهش میخوره ؟
مثلا اگر ماشینی بیست هزار دلاره ، قسطش هم همون بیست هزار دلاره؟

بی نهایت ممنون

- صحبت اینکه ایران بهتر است یا خارج از ایران نبود. منهم نمیخواستم بگویم که مثلا خارج بد است. فقط مسئله نشان دادن این موضوع بود که صرف زندگی کردن در خارج به معنی داشتن پول زیاد و نداشتن مشکلات مالی نیست.

- بله معمولا آخرین مدل در دسترس هست و به قیمتی که باید باشد. مسئلهٔ قدرت خرید البته سر جایش هست. مسلما خرید مثلا یک کامپیوتر ۱۰۰۰ دلاری برای کسی که درآمد سالانه‌اش مثلا در ایران ۵۰۰۰ دلار است سخت‌تر است. شکی هم در این مورد نیست.

- خرید قسطی در همه جای دنیا همیشه با کشیدن سود بهره روی قیمت اصلی است. البته جاهایی هستند که ادعا میکنند که جنس را بدون سود بهره میفروشند، اما آنها قبلا این سود را روی قیمت جنسشان میکشند و بعد ادعا میکنند که آنرا بدون بهره مثلا در اقساط ۴ ساله به شما میفروشند. مثلا تویوتا حراج میکند که فلان مدل را بدون بهره با اقساط ۴ ساله میفروشد. اما خودش همان موقع این حق انتخاب را به شما میدهد که اگر پول ماشین را نقد بدهید مثلا سه هزار دلار تخفیف اضافه بگیرید. این سه هزار دلار در حقیقت همان بهرهٔ قیمت ماشین در طول چهار سال است که قبلا روی قیمت ماشین کشیده بودند.

ممنون ایلیاجان ولی یک نکته مغفول ماند و آن هم امکان خرید قسطی است که در آمریکا هست و خیلی هم جذاب است و در کانادا را نمی‌دانم.

بله سعید جان. امکان خرید قسطی در همهٔ کشورهایی که ثبات پولی دارند بسیار رایج است. در اینجا شما در سیستم بانکی یک نمرهٔ اعتبار دارید (Credit score) که به بانک نشان میدهد که شما چقدر برای وام گرفتن اعتبار دارید. این عدد تنها به مقدار پولدار بودن شما بستگی ندارد و داشتن شغل و درآمد مستمر و سابقهٔ خوب در پرداخت بدهی‌های قبلی مهمترین چیزها برای آن هستند. داشتن credit خوب، زندگی را بسیار آسانتر میکند.

[rezag5]

ایلیا یک نکته ای رو خیلی منطقی بیان نکرد و اون این بود که قسط ماشین خیلی طولانی نیست
یعنی اقساط یک ماشین با قیمت حدودا 10 هزار دلار , که باید به خوبی کارهای یک زندگی معمولی رو راه بندازه
بعد از دو سال تموم میشه و 400 دلار به قدرت خرید خانواده اضافه میشه
نکته ی بعدی کیفیت زندگی و کیفیت خدمات درمانی هم هست , این چیزیه که در ایران وجود نداره
در ایران خدمات , گارانتی , خدمات بعد از فروش , ساپورت و ... اصلا وجود نداره

از اینجا به بعد کاملا مخاطب من ایلیا هستش
ایلیا جان شرکت تسلا یک باطری هاای تولید کرده به نام "پاور وال" که با انرژیه خورشیدی شارژ میشه
اگر صاحب خونه هستی یک نگاهی بنداز فکر میکنم برای خونه خیلی مفید باشه
مثلا میتونی کل برق مصرفیه روشنایی رو بندازی روی اون . بغییر از هزینه ی اولیه از اون به بعد برق کاملا مجانی داری
باطری های شرکت تسلا با اینترنت کنترل میشن و قبل از این که از بین برن یا عمرشون کوتاه بشه خود شرکت بهت خبر میدن
و تا اونجا که یادمه عمر باطری ها 10 سال بود
برای شما که توی کانادا هستی خیلی خیلی مفید میتونه باشه به شرط این که صاحب خونه باشی

[Ilia]

رضا جان، این فقط یک مثال است. قسط ماشین تمام میشود، چیزهای دیگر جایش میآید. همیشه سوراخی برای پر کردن هست.

من فقط میخواهم بگویم که زندگی هر جا داستان خودش را دارد.

اما یک فرق بزرگ حداقل در آمریکا و کانادا با ایران هست و آن این است که برای خانواده‌های طبقهٔ متوسط، کارکردن جوانهایشان برای کسب درآمد نه تنها خفت ندارد، بلکه ارزش است. البته طبقهٔ متوسط در چند سال گذشته در ایران تا اندازهٔ زیادی معدوم شده. اما ذهنیتش همچنان برایشان باقیست.

----
در بارهٔ خبر آن باتری بزرگ، متشکرم. بله خبرش را دیده بودم. چیز جالبیست. البته اینکه چقدر با کمبود آفتاب کانادا بازدهی داشته باشد، مطمئن نیستم، اما کلا برق آنقدر به نسبت به چیزهای دیگر هزینه‌اش اینجا زیاد نیست.

[saeidk]

چرا مطلب پوریا پاک شد؟

[Ilia]

خودشون پست را دیلیت کرده‌اند.

[Pooria Azimi]

۲. بدترین، بدترین، بدترین تصمیم، خرید وسایل مصرفی به صورت اعتباری است. یعنی مثلا کسی تلویزیون بخرد و پولش را با سود، ماه به ماه پرداخت کند. این شکلی، او مجبور است ماه‌ها کار کند و قسط وسیله‌ای را بپردازد که خودش هزینه‌زا است و نه‌تنها دارایی نیست، که در حکم بدهی Liability است. اتفاقاً بازار کشورهای غربی دوست دارد افراد درگیر این قضیه شوند و تسهیلات فراوانی فراهم می‌کند تا افراد بر مبنای یک اعتبار واهی خریداری کنند. این‌که به آمریکا در افواه «عُمری کار» می‌گویند، یک علتش همین است که طرف وسایل مصرفی و پر زرق و برق و بیهوده را خریده در حالی که پولش را در حساب نداشته، و حالا باید عمری کار کند و قسط اینها را بدهد. و چون در همین حین باز هم از اعتبارش خرید خواهد کرد، این روند بی‌پایان ادامه خواهد داشت. البته و صدالبته من مزایای خرید اعتباری را نفی نمی‌کنم و پایش برسد خودم هم شاید استفاده کنم، ولی خیلی آدم باید حواسش باشد که در باتلاق این فرو نیفتد.

این حرف کاملاً درسته و یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتیه که خصوصاً آمریکا باهاش مواجهه (بخاطر راحت بودن «وام» گرفتن در اکثر شرایط برای لوازم مصرفی). حماقت خود افراد در قرض گرفتن برای وسایل غیرضروری (در عمل، هر چیزی جز خانه و در موارد خیلی خاص، ماشین) هم اوضاع رو بدتر می‌کنه، و شرکت‌هایی هستند که با دور زدن قوانین، بجای سود ۴ و ۵ درصدی که ایلیا می‌گه، سود ۱۰۰ یا ۲۰۰ درصدی روی وام‌هاشون می‌کشن. این مقالهٔ پست در همین زمینه‌ست: http://www.washingtonpost.com/news/stor ... =longreads