ایرماگ ۱۰ساله شد

[Ali.Rastegar]

(این متن حاوی عقاید شخصی من است و لزوما نمایندهٔ عقاید سایر دوستان مدیر نیست، امیدوارم که سایر دوستان هم اگر صلاح دانستند مطلبی بنویسند).

امروز، ۱۳ ژانویه ۲۰۱۴، ایرماگ ۱۰ساله شد.
برای من ایرماگ جایی است که از زندگی روزمره و محیط اطراف فاصله بگیرم و در فضایی متمایز، با افرادی متفاوت از هر جای دیگر هم‌صحبت و همراه شوم.
ایرماگ جایی است که فعالیت در آن به منظور سود و منفعت نیست، نه اینکه فعالیت سودآور بد باشد، اما تاکنون هدف ایرماگ نبوده است.
ایرماگ جایی است که فعالیت هر کسی در آن به معنای واقعی کلمه داوطلبانه است، برای همین است که در زمانی انجمنی فعالتر و پربارتر داریم و زمانی دیگر فعالیت‌ها کم می‌شود. اما در دوران فعالیت کمتر ایرماگ هم همیشه با سر زدن به آن از چیزهایی باخبر شده و مطالبی را آموخته‌ام که بدون آن برای من ممکن نبود.

سال گذشته برای هویت‌یابی ایرماگ سال خوبی بود:
- انجمن یک قالب (style) مخصوص به خود را پیدا کرد که تقریباً در هر دستگاهی از موبایل تا دسکتاپ به شکلی مناسب نمایش داده شود. پایهٔ کار قالب Artodia Air بود که با تغییرات فراوان،‌ به خصوص با زحمات پوریا، دیگر شباهت چندانی به قالب اصلی ندارد و از آن مدرنتر و کارآمدتر شده است.

- سیاست‌های ایرماگ دربارهٔ حریم خصوصی کاربران در یک متن روشن و غیر ترجمه‌ای بیان شد.

- راهنمای کار با سایت به زحمت ارژنگ، دوست مدیرمان که در همین سال به جمع ما پیوست تهیه شد. راهنمایی که از دید کاربری که با انبوه گزینه‌های پرابهام سیستم سایت مواجه می‌شود نوشته شد و او در جریان نگارش آن من و احتمالا سایر دوستان را متوجه بخش‌‌هایی از نرم‌افزار انجمن‌های سایت کرد که تا پیش از این سرسری از کنار آن گذشته بودیم.

- مطالب مربوط به خطاطی و قلم‌سازی همواره از نقاط قوت مباحث ایرماگ بوده است. لزوم ایجاد بخشی جداگانه که از اختلاط مباحث جلوگیری کند همواره احساس می‌شد تا اینکه پوریا زحمت این مورد را هم کشید.

- در زمینه تولید محتوای دست اول و پاسخ به سوال‌ها هم که سایر دوستان مدیر و کاربران فعال سایت بسیار زحمت کشیدند و مایهٔ خجالت منِ کم‌کار شدند

صحبت از کم‌کاری شد، لازم می‌دانم که به ماجرای سایت نارنجی اشاره کنم، چرا که در زمان انتشار اخبار مربوط به آن سرم شلوغ بود و فرصتی برای بیان نظرم فراهم نشد. سایت نارنجی از سایت‌های محبوب من نبود و اگر کسی در موردی خاص به آن لینک نمی‌داد پیش نمی‌آمد که خودم به آن سر بزنم. نویسنده‌های آن را هم نمی‌شناسم. اما هر چه کلاهم را قاضی می‌کنم برایم قابل تصور نیست که نویسنده‌های چنین سایتی اقدامی مجرمانه، آن هم در ابعاد مورد اتهام، انجام داده باشند. از اینکه تا به حال چیزی ننوشته بودم احساس کم‌کاری می‌کردم و لازم دانستم حالا که جشن ۱۰ سالگی سایت خودمان را جشن می‌گیریم، یادی هم بکنم از یک سایت دیگر مربوط به فناوری که متاسفانه از ۱۲ آذر امسال ساکت مانده است.

در آخر این کیک زیبا را که ایلیا زحمت پخت مجازی(!) آن را کشیده به شما تقدیم می‌کنم:

[AmirT]

منم ۱۰ سالگی ایرماگ رو به همه‌ی دوستان تبریک میگم و از زحمات مدیران سایت برای فراهم آوردن چنین محیط دوستانه‌ای و همه‌ی کاربران برای وقتی که در این فروم میذارن تشکر میکنم.

من کاربر چندان فعالی نیستم، و کمتر پیش میاد پستی کنم. اما تقریبا روزانه به فروم سر میزنم و از بحث‌ها و موضوعات مطرح شده استفاده میکنم. توی این چند وقت که ایرماگ رو میشناسم خیلی از مشکلاتم اینجا توسط شما حل شده و اطلاعات یا سرنخ‌های زیادی هم بدست آوردم. نکته‌ی جالب اینه که من چهره‌ی هیچ کس رو ندیدم (شاید غیر از ایلیا که همش فکر میکنم احتمالا شبیه عکس پروفایلشه!) اما مثل داستان خوندن، یه شخصیتی از هرکس تو ذهنم شکل گرفته و خوندن روزانه‌ی این فروم به وقت گذروندن با دوستان مجازیم تبدیل شده ^.^

به امید اینکه فعالیت ایرماگ خیلی طولانی‌تر از این حرفها ادامه پیدا کنه... و قیمت دلار هم اینقدر پایین بیاد که همه به آرزوهای اپلیشون برسن!

[Behnam]

ده سال. باور کردنی نیست!
ایرماگ ده سال پیش یک سایت ایرانیان خارج از کشور بود. تفاوت اصلی ایرماگ آن زمان با ایرماگ امروز در این است. ما حتی یک سایت انگلیسی داشتیم که هیچکس نبود تر و خشک بکند. علی (ر) تنها نقطهٔ اتصال ما به ایران بود. حالا ایرماگ یک سایت عمدتاً داخل کشوری است. با فیلتر یا بی فیلتر.
سن‌ها بالا می‌رود و دست‌اندرکاران عوض بدل می‌شوند. این رمز ده ساله شدن ایرماگ است. البته رمز دیگرش این است که وقتی علی ر به ایرماگ پیوست یک نوزاد دو ساله بود!

[Ilia]

منهم انگار دیروز بود که عضو ایرماگ شدم.

از همهٔ دوستانی که این همه سال، این سایت خوب را بپا نگهداشتند، متشکرم. در این سالها هم خیلی چیزها با هم یاد گرفتیم و هم مشکلات تکنیکی مان را با هم حل کردیم و هم همصحبتی ای مغتنم داشتیم.

امیدوارم که روزی برسد که اینترنت ایران چه از این طرف و چه از آن طرف محدودیتی نداشته باشد. جیب همهٔ ما آنقدر پر پول باشد که چشمهایمان دنبال مک و چیزهای دیگری که میخواهیم نماند و همهٔ ما شادتر از امروزمان باشیم.

ایلیا

[GOLI]

تبریک میگم به همه دوستان امیدوارم در آینده پر قدرت تر و پر بار تر از همیشه بکار ادامه بدید بازم ممنون از سایت پر بارتون

[saeidk]

من هم تبریک می‌گم.

[نمایش]

(شاید غیر از ایلیا که همش فکر میکنم احتمالا شبیه عکس پروفایلشه!)

فکر کنم چند وقتی ایلیا عکس خودش رو گذاشته بود.

[iSam]

ایرماگ هم ده ساله شد و ما هم ده سال پیر تر. من یک روز خیلی اینجا فعالتر بودم و الآن مشغله و هزار چیز دیگر کمرگترم کرده. یاد دوستامون که الآن اینجا نیستند، مثل قلی و امیرحسین و پرهام و ... هم بخیر. ای کاش بشه که روزی جایی، فیزیکی همگی دور هم جمع بشیم.

[Mehdizadeh]

تبریک میگم
امیدوارم همیشه و همه جا موفق باشید

[AmiN.D]

۱۰ سال ! جدا زمان کمی نیست. این باعث میشود من بیشتر احساس پیری کنم چون زمان اولین عضویتم در اینجانزدیک ۵سال پیش بود.تنها فرومی که همچنان برایم مهم است(ورای استفاده هایی که از ان میکنم) مهم بودنش هم به همان دلیلی است که علی رستگار عزیز اشاره کرد، داوطلبانه بودن و دوم اینکه همیشه کیفیت بر کمیت در اینجا ترجیح داده شده است. امیدوارم صفر های جلو این ۱۰ زیادتر شود و این جمع خیلی خودمانی همیشه چه با حضور ما و چه بی حضور ما، ادامه پیدا کند...شاد باشید که:

شاد بودن هنر است
گر به شادی تو دل‌های دگر باشد شاد
زندگی صحنه‌ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه‌ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

[Mehdi.y]

منم به نوبه خودم تبریک میگم من چند سال قبل از عضویتم توسط علی افغه که از اعضای سابق این سایت بود با ایرماگ اشنا شدم من معمولا عادت به عضویت در هیچ سایتی ندارم و اگر هم برای استفاده از لینکها عضو شوم هیچگاه پستی نمیگذارم اما پس از مدتی پیگیری این سایت آن را متفاوت با سایتهای دیگر دیدم و علاوه بر عضو شدن شروع به پست گذاشتن در آن کردم واقعا اینجا با افرادی اشنا شدم که شاید از بعد مسافت فاصله طولانی بینمان باشد اما از حیث تفکر و علاقه بسیار نزدیک بهم هستیم.
ده سالگی ایرماگ ما مبارک

[AliGhz]

ده سال پیش می شود ۱۳۸۲. یعنی اواخر دی ماه ۱۳۸۲. ماه سرد دی. ماهی که در پنجمین روزش در آن سال، در بم زلزله آمد. ماهی که هنوز در میانه های سربازی بودم و تا رهایی هنوز حدود چهار ماهی فاصله بود. و یکی از چیزهایی که آن روزهای سخت را شیرین و تحمل کردنی می ساخت، نوشتن برای شرق بود. شرقی که آن روز روزنامه نگارانی را گرد هم آورده بود که امروز در چهارگوشه دنیا پراکنده شده اند.

آن روزها، که می کند به عبارتی ۲۰۰۴ میلادی، مک نازنین خیلی در حاشیه بود. کامپیوتر برای من شده بود همان ویندوز، و فکر می کردم کسانی که در این روزگار سراغ اپل و مک می روند چه آدم های «ابزرد»ی باید باشند.

آن روزها بیش از همه برای سرویس رسانه مطلب می نوشتم. مطلب های کامپیوتری هم می نوشتم. وبلاگی هم قبل تر داشتم که با فرانت پیج ساخته بودم. یکی از جلوه های بهشت برایم، همان صفحه سفید ورد بود که با کلمات من جان می گرفت. کامپیوتری به رنگ کرم، مانیتور سی آر تی صفحه تخت ال جی، و صدای قیژ و قیژ مودم، مرا به دنیا وصل می کرد. دنیایی که حالا نزدیک تر از همیشه به نظر می رسید و می شد بدون بلند شدن و رفتن تا دفتر روزنامه، خبری و گزارشی و مقاله ای را نوشت و ایمیل کرد و فردا بر صفحات روزنامه خواند. همه اینها، برای من در غیاب اپل و ایرماگ روی می داد.

خاطرم نیست نخستین بار کی و چرا سر از ایرماگ درآوردم. ایرماگی که طراحی گرافیکی چشم نوازی نداشت و خبرهای صفحه اولش دیر به دیر آپدیت می شد. اما همان، در ذهنم حک شد به عنوان جایی که ایرانی های اپل باز گرد هم می آیند.

وقتی خواستم مک بخرم، از یک دوست ایرماگی در ایمیلی یا شاید پیام خصوصی، راهنمایی خواستم و کمکی دوستانه دریافت کردم. (باید بگردم ببینم آن ایمیل را پیدا می کنم؟ نام آن دوست خاطرم نیست.) بعد از خرید مک هم تا مدتی مخاطب خاموش ایرماگ بودم. کم کم، پرسش هایم را نوشتم، پاسخ های دوستانه گرفتم، و خیلی زود ایرماگ شد خانه من در دنیای مجازی.

از آن روز تقریبا هر روز به ایرماگ سر می زنم. می خوانم، یاد می گیرم، لذت می برم. و فرصت هم که داشته باشم، در بحث ها شرکت می کنم. خواندن ایرماگ و نوشتن در ایرماگ و رد و بدل ایمیل هایی که بخشی از کارهای مدیریتی ایرماگ است را واقعا دوست دارم. خوشحالم که روزی افتخار پیدا کردم در جمع مدیران ایرماگ باشم، و خوشحالم که دوستان خوبی اینجا دارم.

ده سال از روزی که ایرماگ زاده شد گذشته، و امروز دنیای دیجیتال من کاملا اپلی است. حالا، دارم این متن را روی یک کامپیوتر کوچولو -آیفون- در مترو تهران با نوک انگشتانم می نویسم و با اینترنت همراه اول به اشتراک می گذارم، و فکر می کنم که ۱۰ سال بعد کجا خواهم بود و در بیست سالگی ایرماگ چه خواهم نوشت... اما ترجیح می دهم از رویاهای دور بیرون بیایم و لذت لحظه اکنون را زیر زبانم مزه مزه کنم.

ده سالگی ات مبارک ایرماگ مهربان.

[eysun]

تاریخ عضویت من در ایرماگ همان روزی هست که اولین مک خودم رو خریدم (شاید یکی دو روز پس و پیش)! هنوز یادم هست که چقدر خوندن ایرماگ تو اون روزها برام هیجان انگیز بود. هم اینکه یک حالت راهنمای نیمه خصوصی داشت برام و مهمتر اینکه چندین دوست حقیقی و مجازی پیدا کردم. تنها وبسایت فارسی که هر روز سری بهش می زنم اینجاست. کاش یکمی تنبلی رو کنار میگذاشتم و بیشتر فعالیت می کردم.

تولد 10 سالگیت مبارک.

[Arzhang]

من هم مثل دوستان دیگر برای یادگیری فوت و فن مکینتاش پایم به این انجمن باز شد، اما چیزی که من را این‌جا نگه داشته نه فقط مطالب مفیدی که دوستان به اشتراک می‌گذارند، که فضای فرهنگی آن است. ایرماگ حالا دیگر جایی نیست که من برای رفع مشکلات، که برای یادگیری تجربیات و مبادله‌ی افکار به آن مراجعه می‌کنم. اگر آدم‌های فعال در عرصه‌ی فرهنگ ما به اندازه‌ی برخی بچه‌های ایرماگ، کتاب خوانده و مطالعه کرده و باسواد می‌بودند، من خوشحال‌تر می‌شدم که خودم را عضوی از جامعه‌شان معرفی کنم. اما امروزه روز، عضویت در ایرماگ برایم افتخاری روشن‌تر است.

[Masiha]

عجب کیک مجازی زیبایی!
من هم به نوبه‌ی خود، دهمین سالروز تولد انجمن وزین و پربار «ایرماگ» را به کاربران عزیز و دوست‌داشتنی آن تبریک می‌گویم.
با آرزوی موفقیت و روز‌هایی سرشار از شادی

[Ali.Rastegar]

من همیشه از دیدن پیام‌های محبت آمیز دوستان در سالگردهای ایرماگ انرژی می‌گیرم، از دوستی با همهٔ شما بسیار خوشحالم
---
برای به‌هم‌زدن تصویر ذهنی امیر از خودم، نماد کاربرم را عوض کردم
تصویر برگرفته از جناب Nelson Tethers است که Graham Annable آن را طراحی کرده.
---
بهنام جان ایرماگ ۵ماهه بود که من به جمع شما (خودت، احمد و علی صمدی) پیوستم، این مسئله را از تاریخ عضویت خودم و خودت در انجمن می‌توانی ببینی که نشان از تاریخ نصب phpBB پس از پیوستن من دارد