معرفی کتاب، فیلم، موسیقی، سایت و غیره

[AliGhz]

خیام‌خوانیِ احمد شاملو با آواز محمدرضا شجریان سال‌ها پیش انجام شده بود و این آلبوم همچنان شنیدنی است.

در چند روز اخیر، یک آلبوم خیام‌خوانی با صدای کیکاووس یاکیده (دوبلور و بازیگر) روی کیوسک‌های روزنامه‌فروشی توجهم را جلب کرد، که از روی کنجکاوی خریدم. قیمتش ۳.۰۰۰ تومان بود.

الان آن را روی کامپیوتر ریختم و دارم گوش می‌کنم. ۱۷۸ رباعی خیام را با صدایی خوش و آرامش‌بخش دکلمه کرده و موسیقی دلنشینی هم در زمینه و میان ترک‌ها دارد. من که لذت بردم

این آلبوم در سایت بیپ‌تونز عرضه نشده و نمی‌دانم در فروشگاه‌های دانلود قانونی دیگری عرضه شده یا نه.

این هم صفحۀ فیسبوک آقای یاکیده است:
http://facebook.com/yakideh.keikavoos

[AliGhz]

مدت‌ها بود بازار کتاب و نشر، سوت و کور و خسته و دمغ بود. خوشحال‌کننده است که به نظر می‌رسد شوری دوباره در عرصهٔ فرهنگ افتاده است. مثلا، نشر چشمه که برای مدتی ممنوع‌الوجود! شده بود، کتاب‌های تازه منتشر می‌کند و این هم خبری است از رونمایی کتابی جدید:

مراسم رونماییِ کتاب «وصفِ طعام»

من آن‌چه وصفِ طعام است با تو می‌گویم

تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

«وصفِ طعام»دیوانِ بُسحاقِ اطعمه‌ی شیرازی است؛ کتابِ کم‌نظیری که سفره‌ی روزانه‌ی مردمانِ روزگارِ تیموریان و اطعمه و اشربه‌ی آن روزگار را به دستِ ما رسانده. این شیرازیِ خوش‌‌قریحه که در قرنِ نهم زندگی می‌کرده به‌جای آن‌که مثلِ بیشترِ شاعرانِ آن روزگار غزلی درباره‌ی معشوق و محبوب بسراید زبان به ستایشِ خوردنی‌ها و نوشیدنی‌هایی گشوده که در سفره‌ی توده‌ی مردم یافت می‌شده و شعرهایی سروده کهنقیضه‌ی مشهورترین و بهترین شعرهای حافظ و سعدی و باقی شاعرانِ نام‌دار است و سراسر درباره‌ی غذاهایی که در سفره‌ی آن‌ها که در شمارِ اشراف نبوده‌اند یافت می‌شده؛ سندی ماندگار که میرزا حبیبِ اصفهانی مترجمِ خوش‌قریحه‌ی کتابِ«حاجی‌بابای اصفهانی» ۱۳۳ سال پیش از این در دارالسّعاده‌ی استانبول منتشرش کرده و فرهنگِ مختصری هم به کتاب افزوده؛ دایره‌المعارف کوچک خوردنی‌ها و نوشیدنی‌هایی که در دیوانِ بُسحاق آمده و نام بسیاری از آن‌‌ها به‌مرور از یاد رفته است.

به مناسبت انتشار و رونمایی این کتاب، به صرف چای و شیرینی درکتاب‌فروشی نشرچشمه واقع در خیابان کریم‏‌خان زند، نبش میرزای شیرازی شماره‏‏‌ی107جمع می‌شویم.شنبه، ۱۳ دی ۱۳۹۳، از ساعت ۶ تا ۸ عصرچشم‌به‌راه شماییم.

http://www.cheshmeh.ir/content/news/مراسم-رونمایی-کتاب-وصف-طعام-.htm

باشد که این نشاط، بپاید و روزافزون شود!

[AliGhz]

در ادامهٔ پست بالا، از ابتدای این هفته نیز انتشار روزنامه‌ای آغاز شده که پس از مدت‌ها، نام محمد قوچانی را به عنوان سردبیر بر خود دارد. من که مدت‌ها بود نه روزنامه می‌خریدم و نه می‌خواندم، بارغبت هر روز منتظر نسخهٔ جدید این روزنامه هستم. نامش: مردم امروز. قطع جالبی هم دارد که تقریبا در اندازهٔ Tabloid است. این روزنامه هر روز در ۳۲ صفحه منتشر می‌شود و هزار تومان قیمت دارد.

[Pooria Azimi]

از قرار این روزنامه در برنامهٔ طاقچه (http://irmug.com/forum/viewtopic.php?f= ... che#p44751) که ارژنگ معرفی کرده بود هم قابل خریداریه:

[AmiN.D]

in modren war, you will die like a dog for no good reason
همینگوی!
بازی war of mine یکی از بهترین بازی هایی هست که در طی این چند سال بازی کردم. game play بسیار ساده اما game story فوق العاده تکان دهنده و تاثیر گذار. شاید در زمانی که همه ی بازی ها در دنیا محدود به زامبی و جنگ های خاورمیانه است، بازی war of mine در جهتی کاملا متفاوت میکوشد که بدبختی ها، ترس ها، مشکلات روانی و زندگی افرادی که دچار جنگ هستند را نشان دهد
شما در ابتدا بعد از دیدن جمله ی بالایی وارد یک ساختمان میشوید و باید با لوازمی که در دست دارید مایحتاج زندگی سه نفر را تامیین کنید! که البته کار اسانی نیست و شب ها به دزدی روی می اورید! در این بین یا زخمی میشوید یا میکشید یا کشته میشوید! در هر حال عواقب روانی این سه حالت به هیچ عنوان ول کن شما نیست! برخی از شخصیت ها به دلیل کشتن انسان ها در شب دزدی، دچار افسردگی میگردد و تسلیم میشوند و ترجیح میدهند بمیرند! برخی هم زخم هایی که برداشته اند و به دلیل نبود دارو به مقدار کافی کم کم خواهند مرد! شما مریض هستید و به دزدی میروید، در یک کمپ مقدار زیادی دارو وجود دارد که ۲ نفر به شما التماس میکنند که نبریدشان(نمیتوانند مقاومت کنند چون زخمی هستند)، اما شما ان دو را میکشید، داروهارا برمیدارید و علاوبه بر اینکه زخم های فیزیکی دارید این فکر کشتن هرگز دست از سر شما بر نمیدارد. هر تصمیم شما هر another try یه game story مربوط به خود و تا حدی جدا را دارد.
شاید بعد از سال ها که limbo افسانه یکی از برترین بازی های من بود، الان war of mine هم جزو آن شده!
این بازی بر روی هر سه پلتفروم مک/لینوکس/ ویندوز قابل اجرا است.
ژانر: استراتژیک
نمره ی سایت های نقد: ۸.۵ تا ۱۰

[AliGhz]

وقتی چند پستِ بالا را می‌نوشتم، از این احساسِ هیجان‌زده بودن حس غریبی داشتم. مدام با خودم می‌گفتم: «خر نشو! در بر همان پاشنه می‌چرخد. بیخود هیجان نداشته باش. خر نشو!»

بله، من خرم. من یک خر هستم. یک خرِ خوش‌باور. و بر دلِ این خر، هم‌اکنون باری به اندازۀ کوه اورست (شاید بیشتر) سنگینی می‌کند. روزنامۀ شورآفرین مردم امروز بسته شد. گفتیم شد دیگر. انتظار دیگری نداشتیم. اما امروز دیدن چند نقطه‌چین چنان حالم را بد کرد که فهیمدم عجب خر نفهمی بوده‌ام. عجیب ناخوش‌احوالم از این همه خریت خودم.

رمان «سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش» را چهارشنبه‌شب خریدم. ترجمۀ فارسی جدیدترین رمان هاروکی موراکامی است که نشر چمشه با ترجمۀ یک مترجم جوان و کاربلد یعنی امیرمهدی حقیقت منتشر کرده. مثل 1Q84 که رمان قبلی موراکامی بود، این را هم می‌توانستم ترجمۀ انگلیسی‌اش را بخوانم. اما دوست داشتم کتاب کاغذی دست بگیرم، و دوست داشتم ببینم ترجمۀ افکار موراکامی به فارسی چطور از آب درآمده است. اما دیدن چندین […] در متن کتاب که نشان از حذف شدن‌ کلمه‌ای، جمله‌ای یا پاراگرافی می‌داد، عجیب توی ذوقم زد.

اما آن ناخوشی عظیم امروز صبح اتفاق افتاد. کتاب «در جست‌وجوی فضاهای گمشده» از داریوش شایگان را می‌خواندم، و بخشی را که دربارۀ سهراب سپهری بود. ناگاه، به تکه‌ای رسیدم که عکس‌اش را پیوست کرده‌ام. بله، سهراب سپهری یک احمق بوده، داریوش شایگان یک بی‌شعورِ به تمام معناست، منِ خواننده یک الاغ هستم. فقط سانسورچی خوب است. سانسورچی فهیمی که حضور واژۀ فاحشه را در یک context فلسفی برنمی‌تابد.

[Behnam]

برای این که یک سانسورچی شغل خود را ارزنده بداند (و اگر نداند کارش سخت خواهد بود) از همان آغاز باید درِ نورون‌های مغزی را تخته کرده باشد. پس دیگر اینکه برای سانسور چه «استدلالی» می‌آورد اصلاً موضوعیت ندارد.
از این روست که تو یک خری.
اشکالی هم ندارد!

[Arzhang]

[نمایش]

...و اگر نداند کارش سخت خواهد بود...

بهنام جان. اتفاقاً با همین جای نوشته‌ات به شدت مشکل دارم. نمی‌دانم درباره‌ی بازبین پخش‌های تلویزیون چیزی شنیده‌ای یا آن‌ها را می‌شناسی؟ آن‌ها همان سانسورچی‌ها هستند که پیش از پخش هر برنامه‌ی تلویزیونی، آن را بازبینی می‌کنند. یک بازبین پخش برای من نهایت مشمئز کننده‌ی چیزی‌ست که شبیه انسان است اما نیست چون از دو چیز بشریت به شدت محروم است: اندیشیدن، احساس داشتن. سانسورچی هیچی نمی‌داند. سانسورچی از دانستن تهی‌ست. او حتی نمی‌داند چه را باید سانسور کند. او موجودی‌ست که از شدت حقارت، دلت برایش رحم می‌آید. سانسورچی هیچ‌چی نیست. او آمده است که تازه چیزی بشود. سانسورچی کارآموزی‌اش را دارد می‌گذراند که اگر خوب کار کرد یکی از آن هیولاها بشود و اگر بی‌استعداد بود، پُست پَستی بگیرد. سانسورچی گلوله‌ی نفرت و چرک است از کسانی که بعدها انتقامش را از آن‌ها خواهد گرفت: از آن‌هایی که خیلی خیلی بیش‌تر از او می‌فهمند.
علی جان. دلت برای یک چنین ماهیت تحقیرآمیزی نمی‌سوزد؟

[NeXTSTEP]

عمق فاجعه اونجاست که بعد از بسته شدن مردم امروز یه گروه می‌شینن کادر مردم امروز رو قضاوت می کنن که چطور چنین «خامی» کردن و چنین «اشتباهی» مرتکب شدن!
البته انصاف نیست به اونها بگیم خر، خرهای واقعی این روزها در بین ارسال کننده‌های پیام‌های وایبری (یا سرویسهای مشابه) کشف میشن، پیام‌هایی که به خوردشون داده شده و اونها مثل دستگاه تکثیر فقط پخشش می‌کنن.
و من قبول ندارم که علی خر بوده که امید داشته، شاید زیادی خوشبین بوده، ولی وقتی گروههای بالا هستن قطعا به علی نمیشه گفت خر.

در مورد سانسورچی‌ها، من شنیدم که هر از چندگاهی سانسورچی‌ها باید عوض بشن چون بالاخره به خاطر دیدن و خوندن چیزهایی که سانسور می‌کنن ممکنه عقلشون به کار بیفته.

[Ilia]

خر نیستی، بیشعوری!

اگر شعور داشتی که بفهمی چی درسته و چه غلطه که به سانسور احتیاجی نبود.

البته دیگه تقریبا داره این وظیفه به خود ناشر منتقل میشه که خودش داوطلبانه این کار رو بکنه تا بعدا بعد از کلی خرج، سرمایه‌اش رو موقع توقیف از دست نده.

[AmirT]

تایم لپس یکی از سبک ویدئوهای مورد علاقه‌ی منه، هرموقع وقت داشتم سعی میکردم از سوژه‌ای که فکر میکنم جالبه به این صورت فیلم بگیرم. تابستون در جریان یه سفر به لائوس با دوستم به فکر افتادیم یه کلیپ کوتاه از مناظر خوبی که میبینیم درست کنیم، یه دوست دیگه هم زحمت کشید روش یه موسیقی ساخت و این شد حاصل کار؛ خوشحال میشم ببینیدش:
https://www.youtube.com/watch?v=OPgBt1qVgAU

[Ilia]

امیر جان، جدا قشنگ بود! دستتون درد نکنه. بسیار زیبا!
کاش یوتوب باز بود و همه میتونستند که ببینند.

[AmirT]

خیلی ممنون ایلیا، مرسی که وقت گذاشتی دیدی!
راست میگی، یوتیوب یه مقداری دردسر داره، روی دراپباکسم هم دارمش:
https://www.dropbox.com/s/zqmxghl1wuq86 ... s.mp4?dl=0

[AmiN.D]

در مورد سانسور و سانسور چی، به نظرم بیش تر از اون که اوپراتور مقصر باشه، سیستم مقصر هست. شما برای اینکه اینجا بتونین کار بکنید مجبور هستید که با این سیستم کنار بیایید وگرنه پس زده میشید. برای نشر چشمه( که فکر کنم دقیقا بعد از ۸۸ حدود ۱ سال مانع فعالیتش شده بودند- به دلیل کتاب هایی که چاپ کرده و در آن مردم را به اعتراض واداشته!-) و برای مترجم چاره ای نیست. در ضمن این نکته که این کلمه توسط میمیزی وزارت ارشاد حذف شده یا خود ناشر-مترجم هم جای بحث است. من کتاب های زمان خاتمی و که پیدا میکنم میشه گفت بدون حذفیات بوده اند!
یکی از آخرین کتاب های یکه در جریانم که چاپ و توزیعش متوقف شد هم همین کتاب آخر مارکز، خاطره ی دلبرکان غمگین من بود- در واقع ناشر و مترجم کار خود را کرده بودند و کتاب هم چاپ شده بود! اما جلو توزیع روز سوم به لطف کیهان، گرفته شد! حالا هزنیه ها رو باید خود ناشر بده! توو کشوری که سرانه مطالعاتی به شدت بالاس(!) به نظرم ناشر ترجیح میده که ریسک به جون نخره!

[rezag5]

دوستان این سایت رو دریابید که گنجینه ی عجیبیه
من شخصا یک دور کوچیک توش زدم و موندم کدور رو اول ببینم ؟
http://documentaryaddict.com/